Indexering rechtsplegingsvergoeding

De rechtsplegingsvergoeding is een forfaitaire tegemoetkoming in de kosten en erelonen van de advocaat van de in het gelijk gestelde partij.

De grondslag van de rechtsplegingsvergoeding ligt in het procesrisico dat de partijen lopen. Dit procesrisico wordt beoordeeld per procesverhouding (per aanleg) en binnen deze procesverhouding per autonome vordering (hoofdvordering, tussenvordering, …).

Het bedrag van de rechtsplegingsvergoeding is wettelijk vastgelegd. De hoogte van de vergoeding wordt bepaald aan de hand van het bedrag van de vordering. Bovendien voorziet de wet in de mogelijkheid voor de rechter om op gemotiveerde wijze het basisbedrag te verhogen of te verlagen op grond van 4 criteria, doch kan hierbij de wettelijke minimum- of maximumbedragen niet overschrijden.

Deze bedragen zijn daarenboven ook gekoppeld aan de index der consumptieprijzen en telkens als het indexcijfer met 10 punten stijgt of daalt, worden de bedragen met 10 procent vermeerderd of verminderd (artikel 8 van het Koninklijk Besluit van 26 oktober 2007 tot vaststelling van het tarief van de rechtsplegingsvergoeding bedoeld in artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek en tot vaststelling van de datum van inwerkingtreding van de artikelen 1 tot 13 van de wet van 21 april 2007 betreffende de verhaalbaarheid van de erelonen en de kosten verbonden aan de bijstand van de advocaat). Bij de invoering van de wet werd de basisindex vastgelegd op 105,78 punten (basis 2004)

Een eerste verhoging vond plaats op 1 maart 2011.

In mei 2016 werd de index opnieuw met 10 punten overschreden en bedroeg deze 126,17 punten (basis 2004), zodoende de bedragen van de rechtsplegingsvergoeding automatisch verhoogd worden met 10% per 1 juni 2016.

De nieuwe bedragen vindt u hieronder.